سمپل بندری ویرچوال دی جی

موسیقی جنوبی ایران الهام گرفته  از طبیعت گرم این منطقه است. موسیقی  سرشار از شور و شوق و حرارت است. این سبک از  موسیقی در استان های هرمزگان ؛ بوشهر؛ و خوزستان بیشتر شنیده میشود.آنچه که بیشتر ازهمه در نگاه به موسیقی جنوب بخصوص هرمزگان دارای اهمیت  است , ترکیب جمعیتی این منطقه است. در این منطقه  جغرافیایی به جز ساکنان محلی، اقوام  دیگری از جمله مهاجرین بسیار قدیمی که ازآفریقایی به این منطقه مهاجرت کردند دیده میشود.موسیقی شهرهای جنوب ایران، بخصوص آواز بندری به باور برخی از استاتید ، با موسیقی بومیان آفریقایی پیوندی ژرف و ریشه‌دار دارد.این سبک از موسیقی توجه به وجود زیبایی ها و تواناییی هایش متاسفانه همچنان ناشناخته باقی مانده است.

دو دسته شناخته شده موسیقی جنوب

• موسیقی بندرعباس
• موسیقی بوشهر

موسیقی بندرعباس  تا حد زیادی  با ریتم‌های عربی که در  کشورهای حوزه خلیج فارس شنیده می شود آمیخته شده است.در موسیقی‌ هرمزگان‌ سه‌ ساز ضربی‌  بیشترین استفاده را دارد (پیپه‌ و دهل‌ و کسر) صدای این سازها  آن‌قدر پر می‌نوازند که‌ فکر می‌کنید یک‌ ارکستر درحال‌ نواختن‌ است‌.شهرهایی مثل آبادان موسیقی‌شان را از همین دو نوع موسیقی گرفته و روی آن کار کرده‌اند.

انواع موسیقی جنوبی

 زار:  یکی از معروف‌ترین فرم‌های موسیقی و رقص در جنوب ایران زار است.. زار اساسا مراسمی درمانی است که برای خارج کردن جن از بدن فرد جن زده به باور مردم این منطقه اجرا می‌شود.در این مراسم که با نام «سار» در سومالی نیز وجود دارد، فردی به نام بابازار یا مامازار هدایت مراسم را بر عهده دارد. در موسیقی زار از ساز تنبوره، سازهای کوبه‌ای دهل، دمام و دیره و همچنین آواز استفاده می‌شود.

لیوا :  این سبک از موسیقی که در هرمزگان رایج است، برای مراسم و مناسبت های شاد نواخته می‌شود و با رقص محلی همراه است.لیوا ریشه عربی و آفریقایی-زنگباری دارد. در اجرای آن از دهل‌های بزرگ و کوچکی به نام‌های پیپه و جُفه و… استفاده می‌شود.

یزله :  یا هللیوسه یکی از انواع موسیقی جنوب است.این فرم  همراه با آواز و دست اجرا می‌شود. البته از یزله در مراسم عزاداری نیز بهره می‌گیرند که با سینه زنی همراه است.

نیمه : موسیقی صیادان و دریانوردان است. در نیمه که به هنگام کار در دریا اجرا می‌شود، یک تکخوان با گروهی از همسرایان آوازهایی را در ستایش دریا می‌خوانند.

سبالو : آوازی است که افراد دایره‌وار دور هم می‌نشینند، دایره می‌زنند، آواز می‌خوانند و شانه‌هایشان را حرکت می‌دهند.

شروه :  نوعی دوبیتی خوانی و آوازی غمگین دشتستانی است که به زبان محلی اجرا می‌شود